F.J. de Clercq Zubli, de weg naar binnen.
Positieve levensvisie
De uiterlijke gebeurtenissen waren voor Frida de Clercq Zubli
een aanknopingspunt om over de gevoelens en de beweegredenen
van mensen te schrijven. Vertrouwen in de goede intentie van
elke lotswending stond daarbij voorop. 'Als de mens de
liefdevolle bedoeling voelt van al wat tot hem komt, (dan) zal
zijn geest als een vrije, sterke vogel opstijgen in het
oneindige licht, waarvan de glans die van de stralendste
zonneschijn verre te boven gaat.' Het boek 'De Blijde Stilte'
werd bekroond als beste meisjesboek met een pedagogische
strekking.
Schrijven met een bedoeling. Menig literator gruwt ervan. Toch
is het pedagogische verhaal een van de sterkste opvoedkundige
instrumenten die een leerkracht ter beschikking staan. Om dit
instrument te kunnen hanteren is het op de eerste plaats van
belang dat de leerkracht een beeld van de leerling heeft dat
gebaseerd is op het wezen van het kind en niet zozeer op zijn
uiterlijk gedrag. Daaraan ontleent het pedagogische verhaal
ook zijn werkzaamheid. Het biedt aan het kind als het ware de
mogelijkheid om zichzelf te ontmoeten. Ontmoeten kan nooit
onder dwang, of zoals een ouder collega eens zij: 'Preken moet
je laten. Dat is gif voor de kinderen.' Een pedagogisch
verhaal moet mogelijkheden laten zien en dan beslist ook
mogelijkheden hoe iets goed kan gaan. Wat dat betreft zijn de
boeken van De Clercq Zubli doortrokken van een diepe positieve
levensvisie.
>
|