Henriëtte Roland Holst-van der Schalk
Werkkracht en het vermogen tot combineren
Haar politieke opvatting onderging meerdere malen een
verandering. Aanvankelijk was ze overtuig marxist.
Teleurgesteld over de resultaten van de Russische revolutie en
onder de indruk van Gandhi's streven naar geweldloosheid
keerde ze zich van het communisme af en ging ze over tot een
meer gematigd religieus socialisme. In haar gedichten deed ze
verslag van wat haar daarbij innerlijk bewoog. (De vrouw in
het woud (1912), Tusschen twee werelden (1923), Verworvenheden
(1927). Haar lyrische poëzie spreekt nu niet meer zo aan. De
romantische woordkeus en de soms gekunstelde zinsbouw
openbaren een sterke bewogenheid, maar geen groot
dichterschap.
Naast poëzie schreef ze talrijke sociaal-
culturele studies en artikelen, een aantal lekenspelen en een
reeks biografieën, onder andere over Tolstoi en Rosa
Luxemburg. Haar werkkracht en haar vermogen om verschillende
bezigheden te combineren was ongeëvenaard. Een mederedactielid
schrijft over haar: 'Ik herinner mij in haar drukke
Weekbladtijd , dat ze op een Maandagmiddag een lange
bespreking met mij had gehad over de redactie; ze had me
terloops gezegd dat ze 's avonds op een openbare vergadering
spreken moest en op een gegeven ogenblik kwam mijn jongste
dochter boven en vroeg of Mevr. Holst meeging, want zij had
haar beloofd, dat ze voor het eten poffertjes met haar zou
bakken. Zo heeft Henriëtte naar het leek, heel haar leven voor
alles tijd gehad'.
In het voorjaar van 1949 verscheen haar autobiografie 'Het
vuur brandde voort'. Het zijn de herinneringen van een oude
vrouw (ze was toen bijna tachtig jaar) die zelfbewust
terugkijkt op haar leven. Een vrouw die bij haar streven naar
eenheid de liefde voor de medemens als sleutel daartoe
gevonden had.
>
|